Mijn naam is Hanneke Stark - ten Voorde. Ik ben geboren in 1997. Ik woon sinds mijn vierde levensjaar in het mooie Woudenberg - eerst samen met mijn ouders en zus. Nu samen met mijn man Allard en dochtertje Esther. 
Ik heb de Academische Pabo gedaan in combinatie met Onderwijskunde aan de Open Universiteit. Na mijn LIO-stage in het speciaal onderwijs cluster 3 (ZML) ben ik blijven werken op bij Rehoboth Onderwijs & Zorg in Barneveld. Vanwege gezondheidsredenen heb ik het lesgeven in 2023 moeten opgeven. Nu ben ik een aantal uur in de week werkzaam als onderwijskundig redacteur bij NIVOO Handhaving. Daar maak ik lesmateriaal voor BOA's. 

Verhalen schrijven heb ik al van jongs af aan gedaan. Toen deed ik dat nog af en toe, bijvoorbeeld voor een opdracht voor school. Maar toen ik in 2018 de kerstverhalenwedstrijd van diverse jeugdorganisaties & Gezindsgids won, werd het schrijven serieus. Dat werd het nog meer toen ik een paar maanden later in 2019 opnieuw een wedstrijd won (Reformatorisch Dagblad & Bonisa) en mijn verhaal in het RD werd gepubliceerd. Ik had mezelf beloofd dat ik een boek moest/mocht gaan schrijven als ik deze wedstrijd ook zou winnen. En zo kwam in april 2021 mijn debuut Ondergaande zon uit. Een leuk detail: dit boek werd op onze trouwdag tijdens de drive-in (want ja: er was een volledige lockdown vanwege corona) overhandigd door Evert Barten van De Banier. 

In maart 2022 verscheen mijn tweede roman Een lied tussen de doornen. Een jaar later kwam mijn derde boek Stem van de vrijheid uit. 
In het najaar van 2023 is mijn eerste jeugdboek verschenen: Onderduikers in ARTIS. Het vijfde boek ligt al bij de uitgever en ik ben druk bezig met het zesde boek. 

Waarom ik schrijf? Omdat ik het heerlijk vind om woorden, zinnen en verhalen te bedenken. Ik geniet ervan om mezelf helemaal in te leven in het verhaal en zo kennis te maken met persoonlijkheden, levens en gebeurtenissen van anderen. Mijn boeken hebben een groot realiteitsgehalte. Tot nu toe heb ik me steeds gebaseerd op een waargebeurd verhaal, dat ik aangepast heb tot een roman. Er zijn namelijk zoveel verhalen, zoveel levensgeschiedenissen die de moeite waard zijn om te vertellen. Maar wat mij echt ten diepste drijft kun je vinden in The Prayer of Saint Francis:

Lord, make me an instrument of your peace.
Where there is hatred, let me bring love.
Where there is offence, let me bring pardon.
Where there is discord, let me bring union.
Where there is error, let me bring truth.
Where there is doubt, let me bring faith.
Where there is despair, let me bring hope.
Where there is darkness, let me bring your light.
Where there is sadness, let me bring joy.

O Master, let me not seek as much
to be consoled as to console,
to be understood as to understand,
to be loved as to love,
for it is in giving that one receives,
it is in self-forgetting that one finds,
it is in pardoning that one is pardoned,
it is in dying that one is raised to eternal life.

Heb je nog een vraag aan mij? Stel het via Instagram of op de contactpagina!